اثرات درمان نگهدارنده متادون و بوپره نورفین بر عملکردهای اجرایی معتادان تحت درمان

سابقه و هدف: با وجود اذعان شواهد بالینی و پژوهشی بر نقصان عمل‌کرد اجرایی معتادین تحت درمان متادون و بوپره نورفین، شواهدی در مقایسه آن با سایر مواد اعتیادآور و دیگر رویکردهای درمانی بر اساس عمل‌کرد اجرایی یافت نشد. این مطالعه با هدف بررسی جامع عمل‌کرد اجرایی در مصرف‌کنندگان اپیوئیدها، افراد تحت درمان متادون، بوپره نورفین و پرهیزمدار انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش از مطالعات پیمایشی و مقطعی می‌باشد. پنج گروه 31 نفره بیمار تحت درمان نگهدارنده  با متادون، بوپره نورفین، پرهیزمدار، و افراد مصرف‌کننده اپیوئید و گروه کنترل از بین مراجعین مراکز درمان اعتیاد سمنان و مردم عادی به روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با اجرای نوع رایانه‌ای آزمون استروپ و آزمون حافظه کاری بر روی آزمودنی‌ها جمع‌آوری گردید. یافته‌ها: نتایج نشانگر نقصان بیش‌تر حافظه کاری و بازداری پاسخ در مصرف‌کنندگان اپیوئید، معتادین تحت درمان متادون، بوپره نورفین و پرهیزمدار به نسبت گروه کنترل بود (05/0P<). بررسی عمیق‌تر نشان داد بیماران تحت درمان بوپره نورفین نتایج بهتری در مقایسه با سایر گروه‌های درمان در آزمون استروپ و حافظه کاری نشان دادند، اگرچه این برتری در برخی موارد معنادار نبود. نتیجه‌گیری: اگرچه هم متادون و هم بوپره نورفین منجر به نقصان در عمل‌کرد اجرایی می‌شوند اما بوپره نورفین عمل‌کردهای اجرایی را بهتر حفظ می‌کند و این برتری در مقایسه با درمان پرهیزمدار نیز وجود دارد. به نظر می‌رسد درمان با بوپره نورفین بایستی مورد تاکید بیش‌تر قرار گیرد.